Στις 11 Μαρτίου του 1895 η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, θέλοντας να εκφράσει τα θερμά συναισθήματα όλων των Ελλήνων για τη χορηγία του Αβέρωφ, αποφάσισε ομόφωνα να στηθεί ανδριάντας προς τιμήν του μπροστά στο Στάδιο, φιλοτεχνημένος από τον νεοκλασικιστή γλύπτη και καθηγητή του Πολυτεχνείου Γεώργιο Βρούτο, και τα έξοδα, 25.000 δρχ., να καλυφθούν από την ίδια. Τα δε αποκαλυπτήρια του ανδριάντα θα λάμβαναν χώρα την ημέρα έναρξης των Αγώνων. Η απαντητική επιστολή του Αβέρωφ προς την επιτροπή είναι ενδεικτική της μετριοφροσύνης του: «…ούτε ηξίουν, ούτε προσεδόκων τόσω εξαιρετικήν τιμήν οίαν μοι απονέμεται… είθε να φανώ μεν εγώ άξιος των τιμών τούτων, να τύχη δε η φιλτάτη πατρίς ημών πολλών άλλων τέκνων, άτινα να με υπερβάλωσιν εν θυσίαις και φιλοπατρία, ως δικαιούσθε να προσδοκάτε…».

Ο Γεώργιος Αβέρωφ, ήταν επιχειρηματίας και μέγας εθνικός ευεργέτης. Βλάχικης καταγωγής, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1818 στο Μέτσοβο. Ήταν ο νεώτερος από τα πέντε αδέλφια της οικογενείας και οι γονείς του τον προόριζαν για δάσκαλο στο εκεί σχολείο. Εκείνος, όμως, πνεύμα ανήσυχο, προτίμησε να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό. Σε ηλικία 22 ετών μετέβη στο Κάιρο για να εργασθεί κοντά στον αδελφό του, ο οποίος είχε υφασματοπωλείο. Γρήγορα άνοιξε τα δικά του φτερά και αρχικά ασχολήθηκε με τη γεωργία, νοικιάζοντας κτήματα πλησίον του Νείλου. Στη συνέχεια επιδόθηκε στο εμπόριο σίτου στη Ρωσία και το 1866 ίδρυσε εμπορικό και τραπεζιτικό οίκο στην Αλεξάνδρεια. Ανεδείχθη ταχύτατα ως ένας από τους πλουσιότερους Έλληνες της διασποράς, με περιουσία που ξεπερνούσε τα 100.000.000 δραχμές, όταν η περιουσία του πιο πλούσιου ελλαδίτη δεν ξεπερνούσε το 1.000.000 δραχμές. Οι πρώτες του δωρεές έγιναν προς την ελληνική κοινότητα της Αλεξανδρείας με την ίδρυση γυμνασίου, παρθεναγωγείου και νοσοκομείου. Ακολούθως, μερίμνησε για την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μέτσοβο, όπου διέθεσε 1.500.00 δραχμές για κοινωφελή έργα. Ο Γεώργιος Αβέρωφ διέθετε πρακτικό νου, που αναπλήρωνε την έλλειψη μόρφωσης. Αγαπούσε ειλικρινά την πατρίδα του και αυτός ήταν ο λόγος των δωρεών του και όχι οποιαδήποτε σκέψη επίδειξης. Το ελληνικό κράτος, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον εθνικό τούτο άνδρα, έστησε τον ανδριάντα του προ του Παναθηναϊκού Σταδίου. 

Ο Γεώργιος Βρούτος (1843 - 1909) ήταν Έλληνας γλύπτης του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1843 από γονείς Αθηναίους. Ο παππούς του ήταν από την Κρήτη. Νεότατος ακόμα αναγκάστηκε λόγω οικονομικής δυσχέρειας να διακόψει τις σπουδές του και να πιάσει δουλειά στο εργαστήρι του Ιωάννη Κόσσου, όπου έμεινε ως μαθητευόμενος για επτά χρόνια. Το 1866 πήγε στη Ρώμη με υποτροφία της Κυβερνήσεως για να τελειοποιήσει τις ικανότητές του. Αποφοίτησε από την Ακαδημία των Καλών Τεχνών με τα ανώτερα βραβεία και επέστρεψε στην Αθήνα το 1873. Ανέλαβε το εργαστήρι του Κόσσου που στο μεταξύ είχε πεθάνει. Αργότερα, το 1883 διορίστηκε καθηγητής της γλυπτικής στο Πολυτεχνείο, ως διάδοχος του Λεωνίδα Δρόση που είχε πεθάνει. Απεβίωσε στην γενέτειρά του το 1909. Το 1988 ανακηρύχθηκε από τον υπουργό Εκπαίδευσης και Τεχνών της Γαλλίας, Officier de l'Académie des Beaux Arts.